BoekRecensie
Ongetemd leven
Vind het lef om helemaal jezelf te zijn. New York Times Bestseller ‘Ongetemd Leven’ van Glennon Dayle kreeg de zegen van ‘s werelds belangrijkste inspiratiegodinnen. Zeker een boek om je te helpen op je avontuurlijke pad.
Het boek begint met een verhaal van de voorstelling van een jachtluipaard, Tabitha. Het dier is opgevoed door een labrabor Minnie en de verzorgers, vertelt de dierenverzorger, en als Minnie het wilt, wil Tabitha het ook. In de act rent Minnie op een pad achter een speelgoedkonijn aan, en even later Tabitha doet hetzelfde. Nog later wordt Tabitha beloond met een biefstuk. De verzorger vertelt dat Tabitha nog nooit in het wild is geweest, en dat ze een goed leven heeft. Het is veel veiliger voor haar in het safaripark.
Maar even later, als de voorstelling is afgelopen, zien Glennon Doyle en haar dochter bij het veldje buiten het theater een andere Tabitha. Sluipend langs de omheining, alsof ze zich iets herinnert. Mam, ze is weer wild geworden, zegt haar dochter.
Glennon had het graag aan het luipaard willen vragen. Het had dan waarschijnlijk geantwoord dat het leven niet klopt, dat het zich rusteloos voelt en gefrustreerd. Dat alles mooier zou moeten zijn, weidser en zonder die hekken. Dat Tabitha eigenlijk wel zou willen slapen onder een sterrenhemel, stil en inktzwart.
Maar ze kent alleen de kooi, de labrador, en zou waarschijnlijk zuchten en zeggen dat ze dankbaar moet zijn, en dat ze gek is om te verlangen naar iets wat niet bestaat.
Maar toch.
Kooi
Deze anekdote geeft weer waar het boek om draait: hoe zou je je voelen als je helemaal jezelf zou kunnen zijn? De wereld en je omgeving dicteren immers steeds hoe jij je moet gedragen. Steeds maar weer word je geketend door de verwachtingen van de maatschappij, steeds weer word je teruggedrongen in die kooi. Maar we moeten moed verzamelen en op zoek gaan naar wie je werkelijk bent en wat je wilt, is de boodschap van Doyle.
Het is geen nieuwe boodschap, en het past in een reeks van boeken die zich er op richten om de ‘wilde ik’ te veroveren, of heroveren. Maar de manier waarop Doyle het verpakt is mooi. Verwacht geen ‘How-to’ boek: al haar hoofdstukken zijn losse verhalen, zodat het haast een column-achtig boek is. Dat narratieve is tegelijk de kracht: Doyle verstaat de kunst om te vertellen en heeft een gouden pen. Daarnaast bezit ze een scherp vermogen om door te dringen tot de essentie en anderen daarin mee te nemen, te raken, en ze op een originele manier te inspireren. Ze deinst niet terug om daarmee te schermen met heel persoonlijke verhalen, bijvoorbeeld haar onvermogen tot een intieme relatie met haar man, haar latere lesbische relatie en het oordeel daarover door haar omgeving.
Keurmerk
Niet voor niets is ‘Ongetemd leven’ een New York Time bestseller, en niet voor niets beloofde Elisabeth Gilbert (‘Big Magic’ en ‘Eat Pray Love’) dat dit boek vrouwen emotioneel, spiritueel en fysiek zal bevrijden. Inspiratiegodin Brené Brown belooft niets minder: sommige boeken pakken je stevig vast en schudden je wakker, andere boeken stelen je hart, en Glennon Doyle doet het allebei, zegt ze. Met verder het keurmerk van Oprah en ‘Wild’-actrice en producer Reese Witherspoon kan het haast niet meer fout gaan.
Wat ik verder nog vind? Van persoonlijke ontwikkelingsboeken krijg ik nooit genoeg, bovenal als ze me verder helpen op het avontuurlijke pad. Zeker als ze lezen als een roman wil ik er mijn avonden graag mee vullen. In de hoop het beest in mezelf maar weer wat verder te ontketenen.
Brigitte Ars
