Avontuurlijke workshop
Shinrin Yoku: een Japans bosbad
Traag loop ik met blote voeten over het mos tussen de eeuwenoude eiken en beuken, terwijl ik luister naar het geknisper onder mijn voeten. Tijdens de workshop Bosbaden – Shinrin Yoku – realiseer ik me meer dan ooit dat het bos ademt, piept, kraakt en je oude wijsheid toefluistert.
Langzaam struin ik naar een oude knoestige eik, want imperfectie trekt me. Een uitnodiging, heet het, want volgens Natascha van de Shinrin Yoku Academy klinkt een opdracht alsof er iets moet (en gelijk heeft ze). Wat oncomfortabel leun ik met mijn rug tegen de houten grootmoeder, en realiseer me meer dan ooit dat een boom méér is dan een banale snuffelplek voor mijn hond. In de verte zie ik de anderen tegen bomen zitten, of die omhelzen. Wat me vooral duidelijk wordt: een boom lééft, meer dan ik dacht. Ik voel me oncomfortabel en comfortabel tegelijk.
Begrijp me goed, ik hou van het bos. Ik ben er bijna iedere dag te vinden. Maar ook ik moet even wennen aan mensen die bomen omarmen, want dat is geen alledaagse kost in het Bredase bos waar ik dagelijks te vinden ben. Tegelijk voelt dit bosbaden zonder water zó comfortabel. De workshop Shinrin Yoku geeft een nieuwe dimensie aan wat bos voor me betekent. Het is alsof een spiritueel sausje over mijn beleving wordt gegoten, waardoor de bomen tot leven komen.
Dat is niet gek: Shinrin Yoku komt van oorsprong uit Japan. Daar is het trouwens inmiddels zo vercommercialiseerd dat er op sommige bossen busladingen toeristen afkomen. Hier is Shinrin Yoku nog een tamelijk onontdekt avontuur, dus dat trekt. Tegelijk vind ik het interessant dat ik hier word meegenomen in de overgewaaide gedachtewereld van Japanners, in hun kijk op het bos. Dat is pas een leerzaam avontuur, ook al moet je daarvoor uit je westerse comfort zone.
BOSBADEN
Bosbaden is bovendien veel meer dan verbinding zoeken met bomen. De ‘uitnodigingen’ gaan ook over voelen, ervaren, nadenken en luisteren wat het bos je te vertellen heeft. De uitnodigingen waar Natascha ons op wijst zijn deze workshop verbonden aan de herfst. Ze heeft het bosbaden verbonden aan de Keltische seizoenen, omdat die voor ons dichterbij staan dan de Japanse, en weer preciezer zijn dan de Westerse. ‘Dankbaarheid’ en ‘loslaten’ zijn de thema’s van de herfst. En dus gaan we met de wijsheid van de natuur op zoek naar wat we los kunnen laten: te veel werk, of misschien wel andere, persoonlijke dingen. Zodat je ruimte hebt om een nieuw avontuur aan te gaan, vul ik in mijn hoofd aan.
van Verstikkende ruimten naar ademend bos
Ik kwam er achter dat meditatie en yoga niets voor mij is omdat is omdat je dan stilzit”, zegt Natascha van de Shinrin Yoku Academy, de pionier in Nederland op dit terrein. “Maar dit is eigenlijk een soort yoga in het bos.” Heel herkenbaar: ook ik word vooral rustig door beweging, en ruil graag de verstikkende ruimtes om voor een ademend bos. Het is goed voor het immuunsysteem, je hart en bloeddruk.
Op het einde van de workshop sta ik weer met beide voeten op aarde, maar kijk met een andere blik om me heen. Is dat niet precies wat je wilt van ieder avontuur: met andere ogen leren kijken? Hier valt nog iets te leren.
En dus schrijf ik me een paar dagen later in voor de jaarcursus om zelf Shinrin Yoku-gids te worden. Een nieuw avontuur in mijn leven.
Voor meer informatie kijk op Shinrin Yoku Academy. Lees ook ‘Het kleine shinrin yoku boek‘ van Natasha Boudewijn, te krijgen bij je boekhandel om de hoek.
Brigitte Ars
