web analytics

Boekrecensie

In de voetsporen van avontuurlijke vrouwen

Op zoek naar kracht, inspiratie en de zin van het leven besluit de Finse veertiger Mia Kankimäki meer te weten te komen over de vrouwen over wie ze nadenkt. Ze gaat op reis, in de voetsporen van deze krachtige avontuurlijke vrouwen die hun passie volgden – ontdekkingsreizigsters, kunstenaressen, schrijfsters – uit een tijd waarin het voor vrouwen nog niet zo makkelijk was om zo vrijgevochten te zijn als nu. Ze schreef er een boek over: ‘De vrouwen aan wie ik ’s nachts denk’.

De veertiger Mia Kankimäki voelt een leegte als ze haar baan heeft opgezegd. Ze heeft haar appartement verkocht, en heeft geen man, geen kinderen en is in een ‘witte mist’ gestapt – vrij en ongebonden. ’s Nachts, als ze wakker ligt, denkt ze aan vrouwen die honderd jaar eerder hebben geleefd, vrouwen die buiten de gebaande paden leefden, in een tijd waarin het moeilijk was om hun passie te volgen. Toch zochten ze hun grenzen op, maakten hun eigen keuzes en volgden ze hun droom. Ze reisden en verhuisden vaak. Meestal hadden ze geen kinderen En ze kampten vaak met psychische problemen. Als zij het konden redden, dan red ik het ook, denkt Mia.

 

Avontuurlijke vrouwen

Mia besluit het vliegtuig in te stappen en de voetsporen te volgen van historische vrouwelijke figuren, allen heel avontuurlijke vrouwen: moedige ontdekkingsreizigers, begaafde schrijvers en gepassioneerde kunstenaars.

Zo reist ze naar Afrika om te zien waar Karen Blixen – de Deense schrijfster, barones en koffieboer – in de jaren twintig woonde. Ze gaat naar Japan op zoek naar een remedie voor haar depressie, en om onderzoek te doen naar Yayoi Kusama, de wereldberoemde kunstenaar. Ze reist de wereld rond om meer te weten te komen over 19e-eeuwse vrouwelijke ontdekkingsreizigers. In Italië gaat ze op zoek naar de vergeten vrouwelijke renaissanceschilders van de Galleria degli Uffizi in Florence..

Zeker het deel over de vrouwelijke ontdekkingsreizigers vind ik interessant. Er zijn veel ontdekkingsreizigsters, zeker vanaf 1850, maar ze zijn tot op de dag van vandaag redelijk onbekend. Omdat ze toch een beetje werden weggemoffeld. Sommigen letterlijk: ze reisden verkleed als man. In een tijd waarin deugdzaamheid, altruïsme en ijver de belangrijkste eigenschappen waren, verloor een vrijgevochten vrouw haar goede naam. Het was soms alleen mogelijk om je droom te volgen als je je plicht had volbracht: kinderen grootgebracht, voor de ouders gezorgd. En dan was je veertig, en pas dan stonden je opties open om misschien je droom te volgen….

Boek Onderweg St Olavspad Francine Postma

Mia besluit om in de avontuurlijke voetsporen van een aantal ontdekkingsreizigers uit die vrouwvijandige tijd te treden, en dan vooral van het type vrouw “die je achterna wilt reizen zonder dat je weet waar de je uiteindelijk heen zal voeren’. Vaak zonder geld, zonder goede conditie, en ook niet meer de jongste.

Reis van de ziel

‘De vrouwen aan wie ik ’s avonds denk’ is deels reisverslag, deels biografie: Mia schrijft over de verloren vrouwelijke avonturiers van de geschiedenis, maar ook over haar eigen innerlijke reis. In ieder hoofdstuk leer je over vrouwen die tegen de stroom ingingen en op avonturen gingen om ongegeneerd hun leven te leiden vol passie en vurigheid.

Deze reizen van Mia zijn evenzeer reizen van de ziel als van de fysieke wereld. Het boek inspireert vrouwen die een leven willen opbouwen buiten de gebaande paden. De lessen van deze ‘nachtvrouwen’ die alle kansen hebben overwonnen om dappere keuzes te maken en een beter leven voor zichzelf te zoeken. Lessen als ‘Volg het pad dat voor je ligt. Gebruik je retourticket niet’ (Alexandra David-Néel) en ‘De vraag is niet welke kaarten je krijgt, maar hoe je ze speelt’ (Karen Blixen). Al met al een inspirerend boek.

‘De vrouwen aan wie ik ’s nachts denk’, Mia Kankimäki, Uitgeverij Orlando kun je kopen via je lokale boekhandel.

 

 

Brigitte Ars