Het perfecte van de imperfecte reis

Hoe kun je imperfect reizen?

Laat nieuwsgierigheid je drijfveer zijn

Onze verwachting van een reis bestaan vaak uit mooie plaatjes. Niets is zo perfect op internet en social media als reizen. Google op avontuur of reizen en het wemelt van foto’s van mooie mensen aan het strand of op bergtoppen. Nooit bezweet en met ontploft haar, zoals ikzelf als ik een berg beklim. Nooit met het Christus-beeld gehuld in mist zoals ik had in Rio. De stranden zijn witter, de zee en lucht blauwer, de natuur en straten leger dan in het echt. Leve Instagram, filters en Photoshop.

Maar de realiteit zit vol imperfecties, omdat dingen nooit zo gaan als gepland en bedoeld. Imperfectie is een vorm van vrijheid. Soms is het handig om verwachtingen met beide handen los te laten om alle mogelijkheden weer met beide handen aan te grijpen. Je zet verwachtingen dan om in verlangens naar echt avontuur, en om wat belangrijk is voor jezelf en anderen. Vaak gaat vakantie om verlangen om bij elkaar te zijn, of juist alleen te zijn, in stilte. Of om iets leren.

De kunst zit in het volgen van het kruimelpad van je nieuwsgierigheid, niet de hippe highlights, bucketlists of de mooie plaatjes die anderen opdringen. Daar is het toch al krankzinnig druk. Hou je van design? Geïnteresseerd in Romeinen? Boekwinkels? Plekken waar vrouwelijke schrijvers leefden? Filosoof Alain de Botton heeft in zijn documentaire ‘The Art of Travel’ (YouTube 19min) een fragment waar een stel op zoek gaat naar oorlogsbunkers. Juist op die manier komen ze terecht in allerlei onverwachte situaties en ontmoetingen.

Eigenlijk zijn Imperfecations gewoon avonturen. Echte avonturen.

Plan eens niet

Niet te veel plannen en flexibel zijn, is mijn adagio nu. Lekker dingen zijn beloop laten. Controle leidt immers niet tot flow, je blijf vooral in je ratio zitten. Vrienden van mij, met jonge kinderen, hebben maar één kompas: het Europese weerbericht. Tot twee dagen voor vertrek weten ze nog niet of ze naar Denemarken of Frankrijk gaan, en waar ze de week daarna zullen zitten. Ze reizen niet om de bestemming, maar om de reis. En die is altijd speels en vol verrassing.

Meeliften op het plantalent van anderen

Soms lift ik mee op de planning van anderen. Dan laat ik initiatiefrijke vriendinnen bijvoorbeeld een trektocht of dagje wandelen plannen, zodat ik me alsnog kan laten verrassen. Voelt voor mij als een avontuur, want ik ken het plan niet en heb nog geen foto gezien op het internet. Surprise me!

Leer comfortabel worden met het oncomfortabele

Bij ons ging het tijdens de skivakantie weer eens mis met het gezin (zoals wel vaker). Wij, onervaren skiërs, waren te lang in het restaurant bovenop de berg blijven hangen. Het werd donker, we raakten verdwaald in het sneeuwbos en kwamen uiteindelijk op een lange piste met venijnige ijsbulten terecht. Even raakten we wat in paniek, want in het donker is dit niet leuk voor kinderen. Maar uiteindelijk gleden we lachend op de kont de berg af. Ik voorop als een soort Bridget Jones op vakantie (What’s in a name..). Humor is een waanzinnig wapen tegen angst en imperfecte, oncomfortabele situaties die op dat moment minder leuk zijn. En hoe leerzaam is dit wel niet voor kinderen: het gevoel dat het (bijna) altijd wel goedkomt.

De schoonheid van imperfecte plekken

Ik hou inmiddels van imperfecte plekken omdat juist daar een soort waas van echtheid overheen hangt. Zo’n in elkaar gestort pretpark bijvoorbeeld. Op toeristische plekken wordt nu eenmaal vaak een theater van ideale mensen en beelden opgevoerd. Zo is in Oost-Europese steden het oude centrum vaak volmaakt romantisch. Maar de vervallen wijken met hun oude treurige oostblokgehalte die nu vaak door creatievelingen worden opgeknapt, zijn nog net zo interessant.

Ook minder luxe accommodaties zijn minder gepolijst. Kamperen in het wild, in een hangmat in de jungle of in een tentje op het boerenland heeft zijn ruige charme. Of bij mensen thuis, als het kan. Zelfs bij Airbnb zitten er nog mooie adressen tussen. Zo verblijf ik in het buitenland altijd op een kamer bij alleenstaande vrouwen in buitenwijken die het geld hard nodig hebben. Soms zit ik nog tot diep in de nacht met ze te praten.

Praatjes maken met ‘vreemden’

Hoe leuk is het niet om iedere kans aan te grijpen om een praatje te maken met onbekenden. Je komt veel te weten en weet nooit waar het toe leidt. Tijdens soloreizen gaat dit vaak vanzelf, je bent dan heel benaderbaar. Tijdens een reis aan het South West Coast Path in Engeland kreeg ik hulp met mijn tent opzetten van een oudere man op die nogal aan de drank zat. We raakten aan de praat, en hij bleek een enorm interessant leven te hebben gehad. Uiteindelijk heb ik samen met hem en een lokaal Engels wicca-stel een wereldavond in de pub gehad.

Als écht avontuur ontstaat, heb je een verhaal

“Geweldige reis gehad”, zegt iedereen achteraf. Vertel ook eens het imperfecte verhaal. Juist daarmee kun je met mensen verbinden. Lees en bekijk het verhaal over onze Luagavegur-tocht in IJsland, of over de helse klim naar Helvellyn, waarbij het bepaald niet liep zoals het moest. Maar wat wel echte avonturen waren! 

Ook nog goede tips voor een perfecte Imperfecation? Laat je opmerkingen hieronder achter.