Avontuur op Striding Edge
Helvellyn: dagtocht met een scherp randje
Avonturen halen je uit je comfort zone, zoals deze tocht over de bergkam van de beruchte en bejubelde Helvellyn in het Engelse Lake District. Een tocht (zie ook video) waarvan je je afvraagt hoe de natuur het verzint, en die me even een complete idioot liet voelen. Maar miskleunen mag, om vervolgens weer voorzichtig op te klauteren. En doorzetten loont, ook als je doodsbang bent. Om vervolgens de avonturier in jezelf te hervinden.
Klauteren over een van de hoogste en scherpste bergruggen van het Lake District, een van de gevaarlijkste van Groot-Brittannië: de Striding Edge van de berg Helvellyn? “Niet doen”, zei de vrouw van mijn B&B, die als reddinggids in het Lake District had gewerkt, resoluut. “Ik zie vaak helikopters mensen redden, soms tuimelen klimmers de afgrond in. Er vallen regelmatig doden.” Maar ik wil dit zó graag, deze spectaculaire tocht van Engeland op een stenen klauterpad tussen twee afgronden.
“Best te doen, hoor”, zegt de gids nonchalant, als ik hem bel. Welles, nietes, pingpongt het de avond daarvoor door mijn hoofd. Ik kom uit een land als een pannenkoek. Conditie heb ik vooral op afstanden opgebouwd, met zo nu en dan een trap. Toch doe het, want ik ben niet alleen op zoek naar avontuur, maar vooral naar de avonturier in mezelf. En die vind ik niet zo snel als ik lekker op een Engels terrasje tea with scones zit te eten.
Het gevoel dat je écht leeft
De avonturier in jezelf (her)vinden, daar ging ook mijn presentatie over die ik twee dagen daarvoor hield bij de International Adventure Conference in het zuiden van Schotland, zo’n honderd kilometer ten noorden van het Lake District. Avontuur – in brede zin – is een onderwerp dat me mateloos fascineert en waarover ik alles wat los en vast zit lees en schrijf. Het avontuur zélf maakt je avontuurlijker, was het punt van mijn presentatie, en dat heeft alles met deze dagtocht te maken.
Er gebeurt iets met je als je de uitdaging aangaat en een connectie maakt met je omgeving. Het schuurt en schuift. Verschuift, je denken en doen. Want wie zich onderdompelt in avontuur wordt kwetsbaar, daagt het leven uit. Je staat jezelf toe te falen en te winnen, zoekt de extremen op, de intensiteit. Je laat dingen binnenkomen, overkomen, overvallen. Het gevoel dat je écht leeft, hoor ik avonturiers dikwijls zeggen.
En dat verandert iets. Jezelf, in eerste instantie. Je wordt méér avonturier. Durft meer, gaat de uitdaging makkelijker aan. Maar in connectie met anderen en de omgeving verander je ook dáár in. Je wilt dingen veranderen, anderen veranderen, de omgeving veranderen. Impact krijgen. Avonturiers zijn dol op verandering, ze houden niet van saaiheid en routine.
Voor de afloop van de Helvellyn tocht lees door onder de video.
Het angstmonster verslaan
And so the adventure begins…Een dag later bevind ik me na een lange, trommel-roffelende klim op ‘Striding Edge’, waar ik word geconfronteerd met hoogtevrees, waarvan ik niet wist dat ik dat zo duidelijk had. Ik struikel onhandig. Even zit ik op de bergkam als een versteende ruiter op een paard, terwijl mijn benen over de afgrond bungelen en voel me een complete idioot. Ik schuif naar voren, probeer op mijn benen te komen, maar hou me aan een rots vast als een bange baby die zich vastklampt aan het been van haar moeder.
Aangemoedigd door de gids en de semi-ervaren groep Britse klimmers versla ik mijn angstmonster, beklauter uiteindelijk vol bravoure de Striding Edge, klim vervolgens nog over de Chimney, een acht meter hoge rots-toren waarbij je je afvraagt hoe de natuur het in hemelsnaam verzint. Dan klim ik nog zestig meter tegen een stenen helling met losse stenen – alsof het allemaal nog niet genoeg was – waarbij ik uiteindelijk triomfantelijk op de top van Helvellyn sta waar ik de wereld weer overzie. Ja, net als de bekende icoon van de avonturier op de top! Iedereen kent hem of haar wel. Dat was ik. Heel even maar trouwens.
Want we moesten aan de andere kant weer een flink stuk naar beneden via ‘Swirling Edge’, een beruchte glijbaan van losse steenblokken. Daar ging ik nogmaals onelegant onderuit met mijn waterland-benen.
Britse bergen
Na Swirling Edge zakte de spanning naar het nulpunt en praatte ik geanimeerd en opgelucht met andere klimmers en de gids over hun tochten in de Britse heuvels en bergen. En over de Brexit die ze allemaal grote bullshit vinden. Hier geen papiertjes op de grond, geen spoor van massatoerismevervuiling, valt me op. Dit is Engeland op z’n best, niet het Engeland uit de krant. Mijn beeld is weer wat bijgesteld.
Wat heb ik geleerd?
Het korte avontuur leerde me dingen, en leerde me dingen af (hoogtevrees, deels!). Uit de comfortzone gaan zorgde voor zelfvertrouwen, fun en een betere conditie. De intensiteit van de ervaring, de verbinding met anderen en de omgeving: het gaf nieuwe inzichten waarbij ik realiseerde dat juist bergwandelen een groene en gezonde bezigheid kan zijn.
En Helvellyn? Achteraf gezien is die best goed te doen.
Gewoon doen, dus. Met gids, dat wel.
Praktisch
Helvellyn ligt in het Engelse Lake District dat per auto en openbaar vervoer te bereiken is. Ik ben in juni gegaan en heb een gids geboekt (35 pond) via Lakeland Mountain Guides.
Door het Lake District lopen prachtige trektochten die ook in delen te lopen zijn, onder andere het begin van het prachtige Coast to Coast pad. Lake District valt ook goed te combineren met Schotland: Galloway is een Dark Sky Park. Of neem de boot verder naar Ierland, een land waar het avontuur bij de bevolking in het bloed zit.
Brigitte Ars
