Fietsen voor Dummies: Yvonne fietst solo door Europa

In 2019 fietste Yvonne Vlaskamp met een vriendin naar Rome. Zonder enige ervaring zouden ze wel zien hoe ver we kwamen en tot ieders verbazing arriveerden ze vijf weken later op het Sint Pietersplein. Onderweg ontstond het idee om een solo-fietstocht te maken. Hieronder vertelt ze haar avontuur.

Door Yvonne Vlaskamp

Het leek me fantastisch én heel spannend om dwars door Europa te fietsen en volledig op mezelf aangewezen te zijn. Ik zocht routes en ervaringsdeskundigen op www.europafietsers.nl. Het plan kreeg vorm en hoe meer ik erover praatte, hoe meer moed ik verzamelde. Davos, hoog in de Zwitserse Alpen werd mijn eindbestemming.Vlak voor vertrek slaat de twijfel toe. Familie en vrienden verklaren me voor gek: ik kan geen band plakken, niet navigeren en kan ik überhaupt naar Zwitserland fietsen als vrouw alleen? Plots lijkt mijn droom een stom plan. Moet ik dit wel doen? Durf ik dit?

DE meeste mensen deugen

Ik vertrek toch, mijn fietstassen gevuld met ‘voor je weet maar nooit’, en verzwaard met flink wat onzekerheden. Na 25 kilometer fiets ik al verkeerd. De Vennbahn-route had ik eerder gefietst en ik wist dat ik daar, hoewel gepland, nu niet was. Mijn navigatiesysteem en ik begrijpen elkaar nog niet. Na een dag of drie gooi ik geïrriteerd mijn Garmin in een fietstas en download de Komoot-app. Vanaf dan gaat het beter en voel ik rust. Ik slinger langs de rivieren en de grenzen van België, Duitsland en Luxemburg het verlaten Lotharingen (Frankrijk) in. Ik merk dat ik geniet van de stilte en zie buizerds die hoog in de lucht zich kapot lijken te lachen om deze tegen zichzelf pratende vrouw. Laat ze maar lachen, wat is het leuk om op je drieënvijftigste weer eens een beginner te zijn!

Elke kilometer een beetje meer vertrouwend op mezelf fiets ik verder door de Elzas. ‘Wijn is leven’, zeggen ze hier en het land lijkt dronken van geluk. Ik slaap in kleine B&B ‘s waar ‘gastvrijheid’ wordt geschreven met een zachte Gee. Soms slaap ik in mijn tentje. Na enkele nachten kamperen voel ik dat mijn ietwat belegen lijf een bed nodig heeft en boek een stacaravan in Kembs. De eigenaar lijkt op John Travolta en draait ‘Grease’ in de bar. In de caravan liggen papieren wegwerplakens. Ik drink een biertje op het terras, kijk om me heen en zie dat dit geen gewone camping is. Vreemd, het lijkt of hier drie toeristen zijn en verder uitsluitend seizoens-arbeiders. Ik vraag me af of ik hier iets van moet vinden? John Travolta zei bij aankomst: ’You come to me when any problem’. Oké John, ik geloof je op je mooie bruine ogen maar draai de deur stevig op slot.

De volgende morgen stap ik vrolijk op mijn kilo’s lichter lijkende fiets. De meeste mensen blijken te deugen!

Een beetje spelen in het leven gun ik iedereen

Na een dag of acht ben ik al in Zwitserland. Zonder enige haast. Waarom zou ik haasten, ik weet niet eens meer welke dag het is! Zelfs zonder e-bike blijkt Zwitserland helemaal niet zo ver weg te zijn. Weer 3 dagen later arriveer ik in Davos, trots op mezelf en ook een beetje teleurgesteld omdat ik er nu al ben terwijl ik 3 weken vakantie heb. Ik ben verbaasd dat ik me geen moment bang heb gevoeld hoewel het af en toe best spannend was: Fietsen door uitgestrekte bossen en langs verlaten wegen. Het niet weten wat de dag brengt blijkt verslavend te werken. Hoog in de bergen rust ik een paar dagen uit en besluit dan om gewoon terug naar huis te fietsen. Eerst hup, fluitend de Alp af en dan vanaf de oorsprong van de prachtige Rijn stroomafwaarts. Niet omdat het moet maar omdat het kan. Een beetje spelen in het leven, ik gun het iedereen.

Yvonne Vlaskamp, 54 jaar, is moeder van 3 volwassen kinderen en in het dagelijks leven eigenaar van VFM-advies, een administratie-en belastingadvieskantoor voor het MKB. “Soms wil ik even opgehaald worden uit de grote-mensenwereld en sinds kort schrijf ik daarover op www.Drijftijd.nl.”