Avontuur in jezelf, thuis in isolatie
Solo-avontuur in Quarantaineland
Toen ik positief getest werd op corona moest ik een week in zelfisolatie. Mede dankzij schrijver Pico Iyer leerde ik dat avontuur ook in isolatie kan, thuis in jezelf, al waardeerde ik de vrijheid van de bevrijding daarna des te meer.
Zelfisolatie, dat is: opgesloten zitten in een kamer, zonder contact met de rest van het gezin. Een bord met eten dat driemaal daags voor je deur wordt geschoven. En dat in een week waarin we eigenlijk Baskenland zouden ontdekken, waarvan we na een dag weer teruggekeerd zijn nadat een vriend positief op corona bleek. Maar toch, ik ben een geluksvogel. Mijn slaapkamer grenst aan een balkon. En ik voelde me niet hondsberoerd en hoest niet. Het had veel erger kunnen zijn, en ook mijn huisgenoten waren gespaard, al moesten ze al met al drie weken in quarantaine.
“Dat dat nu net jou moet overkomen, met jouw avontuur”, zeiden vrienden die mijn rusteloze aard kennen. Ik zag het maar als een experiment. Want je kunt avontuur een andere invulling geven. En ja, ik blijf positief, dat bleek ook uit de coronatest! Een avontuurlijke mindset betekent ook: beperkingen omzetten naar mogelijkheden.
Dus zocht ik mogelijkheden. Eerst begon ik met zichtbare dingen. Sinds mijn hond uit logeren is (we zouden immers op vakantie zijn) is onze tuin een soort oergezellige kattenwildenis geworden, zo observeerde ik vanuit de hoogte van mijn balkon. Zoef, de ene boom in en uit, zoef, naar de andere. Als de hond van huis is, dansen de katten overduidelijk op tafel. Al gauw klom er een op mijn balkon met de bedoeling me gezelschap te houden in mijn slaapkamer. Voor het eerst van mijn leven amuseerde ik me met het maken van de beruchte kattenfilmpjes. En dan waren er nog de onvolgroeide druivenranken over mijn balkonhek, kon ik daar wijn van maken, ‘Chateaux Balconaise?’. Ik proefde er een en besloot dat dit nooit een topwijn kon worden.
Reizen om jonge dwazen te worden
Maar na een paar dagen kwam ik op een dieper niveau en ging ik nadenken. Waar sta ik, wat heeft dit me te zeggen? Waar zit het avontuur?
Ik kwam terecht bij Pico Iyer, een van mijn favoriete reisschrijvers die ik al lang bewonder vanwege zijn poetische manier van schrijven. Scherper dan wie dan ook wist hij al eerder mijn behoefte aan reizen en avontuur te verwoorden. “We reizen in eerste instantie om onszelf te verliezen; en we reizen, om onszelf te vinden. We reizen om ons hart en onze ogen te openen en meer over de wereld te leren dan onze kranten kunnen bevatten”, was een van mijn favoriete citaten. “In wezen reizen we om weer jonge dwazen te worden – om de tijd te vertragen en opgenomen te worden en opnieuw verliefd te worden.
Langzaam leven en stilzitten
Opvallend dat juist deze reisschrijver uiteindelijk besloot het avontuur in zichzelf te zoeken, in zijn boek ‘The Art of Stillness, Adventures in Going Nowhere’ (vertaald naar ‘De Kunst van Stilte. Een gids om nergens heen te gaan’). Daarin wordt Iyer tijdens een ontmoeting met de bekende zanger Leonard Cohen wordt geïnspireerd door diens besluit zijn leven vooral stilzittend door te brengen. Iyer ziet al snel het avontuur ervan in. “In een tijdperk van snelheid, bedacht ik mij, kon niets verkwikkender zijn dan langzaam leven. In een tijd van afleiding kan niets zo luxueus aanvoelen als aandacht. En in een tijdperk van constante beweging is niets urgenter dan stilzitten.” Iyer beschrijft de rijkheid van ervaringen die hij krijgt om stil te zitten: zijn mooie, kleurrijke leven vanbinnen. Hij zag ook het voordeel voor reisschrijvers die altijd onderweg zijn. “Onze creaties komen niet wanneer we de wereld in zijn om indrukken te verzamelen, maar wanneer we stilzitten en die indrukken omzetten in zinnen. Het is onze taak, zou je kunnen zeggen, om door verstilling een leven van beweging om te zetten in kunst.”
Even Leven in de luwte
Iyer’s boek was een anker tijdens mijn gedwongen solo-avontuur: hij bepleit niet zozeer dat je een leven leidt waarin je puur en alleen stil zit, maar een leven waarin je soms tijdelijk de luwte kiest, alleen met jezelf: het avontuur in jezelf. En dat kan een goede keuze zijn, realiseer ik me door mijn solo-avontuur in de slaapkamer. Mijn de rusteloze aard maant me altijd door te denderen. Trektochten te maken, praten met onbekenden, me onderdompelen in wildernis, dingen meemaken.
Naar buiten gaan om naar binnen te kunnen gaan.
Maar soms is de luwte, stilte en eenzaamheid goed om bezinnning te zoeken en het andere ‘buitenavontuur’ betekenis te geven, te laten landen. Om daarna weer fris en met nieuwe verwondering naar buiten te gaan.
‘De kunst van de stilte. Een gids om nergens heen te gaan’. Pico Iyer. Online of liever nog: bestel het bij de lokale boekhandel.
Brigitte Ars
