Avontuur op de wilde West Highland Way

De West Highland Way in Schotland is een van de mooiste wandelpaden van de wereld. In de herfstvakantie liep ik het meest epische traject, van de oude Bridge of Orchy naar Fort William, 60 km in drie dagen.

(Voor de fotogallery: zie onderaan de pagina).

Alsof ik me in een Outlander of Braveheart-film bevind, die eerste dag dat ik door de ‘glens’ (heuvels) loop. Wilde weidse uitzichten, vurige herfstkleuren, loerende spookbossen, sissende beekjes en watervallen. Ik heb net het mooie wit-klassieke Bridge of Orchy-hotel achter me gelaten, een frisse stortbui over me heen gekregen, ben over kolkende stromen gesprongen, en nu, na uren lopen, nu het weer op deze eerste dag droog en zonnig is, voel ik isolement en verbinding met de natuur, met alleen in de verte een paar mede-avonturiers als stipjes aan de horizon. Het weer is hier een humeurige puber die elk uur van gedachte verandert. Hier een daar staat een eenzame cottage fonkelwit te pronken tegen de stoere, roodwarme heuvels die in de zon opgloeien als een kampvuur.

Als ik aankom in het afgelegen Kingshouse, een oude gemoderniseerde herberg uit de 17^e eeuw die nog allerlei verhalen verbergt, heerst er een warm sfeertje. Een knapperend haardvuur, een groot restaurant en veel wandelaars die ’s avonds met een lokale biertje uit de buurt of een whisky elkaar hun ervaringen vertellen over de dag. Het is het enige hotel hier dat je op tijd moet boeken (ik had een stapelbedkamer), want in deze omgeving is de natuur de held, niet de mens.

Op de Devil’s Staircase

Voor de tweede dag ben ik gewaarschuwd: de Devil’s Stairways is een klim over rotspaden van zo’n 250 meter hoog. Is het te doen? Achteraf gezien wel. Veel paden van de West Highland Way zijn overigens oude militaire paden aangelegd door de Britten tegen de opstand van de Schotse Jacobite-aanhangers. Dit soort paden lopen best lekker, maar vaak bestaat een pad ook uit niet meer dan wat rommelige stenen of rotsblokken, zodat ik blij ben dat ik goede schoenen draag.

een epische tocht

Na een nacht in het wat slaperige dorp Kinlochsliv (ook omdat het seizoen voorbij is) begint de laatste lange tocht, naar Fort William, met een flinke klim, tot je weer op hoogte loopt. Helaas werkt het weer niet mee, en ploeter ik, blootgesteld aan de Schotse elementen, over de vlakte. Langs schapen die als een stel Bravehearts kleddernat me schaapachtig aan staan te kijken. Langs een stenen cottage waar ik hoop te schuilen, maar die een fata morgana blijkt te zijn: hij is vervallen, het dak is eraf en er staat zelfs een bordje ‘Dangerous’ op, zodat je kans loop onder een hunebed te worden begraven. Toch maar doorlopen, en nog geen half uur later is alle regen verdwenen en loop ik in het warme zonnetje door een van de prachtigste, meest verlaten en afgelegen wildernissen van West-Europa, naar eindpunt Fort-William.

Wat een epische tocht is het weer geweest! Enorm verslavend, zo’n trailavontuur, maar dat wist ik al…

FOTOGALERIE ONDERAAN!

Is de herfst een goede tijd voor de West Highland Way?

Ik vind van wel, al is het maar door de prachtige kleuren. Bovendien is de West Highland Way is een van de populairste trails van Europa. Dat heeft ook zijn nadelen: Zeker in de lente en de zomer is het een druk pad geworden. Als je kampeert is dat niet zo’n probleem: plek genoeg, want ook wild kamperen mag in principe nog in Schotland, al is het wel aan banden gelegd. Maar het Kingshouse hotel is een bottleneck: dit moet je op tijd boeken, en er is geen ander hotel.

Een misschien nog groter probleem zijn de midges, de kleine steekmugjes die je het leven in de West Highlands behoorlijk zuur kunnen maken. In de herfst heb ik er maar een paar gezien. In de zomer lopen mensen soms mensen soms met mutsen met een gaas voor hun gezicht.

En het weer op de West Highland Way?

Tja, soms is het gewoon regen, regen, regen, maar over het algemeen was het veel vaker droog en zelfs zonnig. Je kunt het weer niet bestellen. Maar ook Schotland heeft helaas te maken met klimaatsverandering, zodat het sommige dagen dat ik de trail liep soms 16 graden was. Hou dus vooral rekening met onvoorspelbaarheid en kleed je als een ui: met allerlei lagen die je af kunt pellen als het zonnetje doorkomt.

Verder tips voor dit traject van de West Highland Way:

Met de auto: Zet de auto neer in Fort William en neem de trein of bus (2x per dag) naar Bridge of Orchy
Neem goede regenkleding mee met een waterkolom van 10.000 tot 20.000 (bijvoorbeeld Patagonië torrentshell)
Niet meer dan 10-12 kilo en een rugzak met een regenhoes (bijvoorbeeld Osprey – ook damesmodellen)
Een muts en handschoenen (liefst waterproof)
Goede waterdichte hoge schoenen (ik draag Lowe Renegades voor dames)
Op de overnachtingsplekken kun je eten (even reserveren bij Bridge of Orchy en Kingshouse).
Neem voor onderweg voedzaam eten mee: nootjes, repen enz.
Een klein matje om onderweg op te zitten, bijvoorbeeld een afgesneden slaapmat of een stuk van een thermische ruitbeschermer, of een vuilniszak
Toiletpapier en een plastic zakje
Eventueel een drybag en een speciale plastic zak voor je telefoon.
Neem een powerbank mee voor de telefoon
Train van tevoren in ieder geval op 16 – 20 kilometer.